Wedstrijdoverzicht juli 2019 (2/2)

Een sterk centrum, opvallende stapstenen en een blauwgroen lint waren de winnende kenmerken: om het centrum van Breitengüßbach in Franken te verbeteren, traceerden de landschapsarchitecten van Grieger Harzer de historische loop van de beek door de gemeenschap als een blauwgroen lint. Gedeeltelijk openden ze de gepijpte Güßbach, gedeeltelijk herschepten ze de loop met een opvallende bomenrij met een begeleidend gebied van struiken. Het stadscentrum is duidelijk ingedeeld en ontworpen op een hoog niveau, waarbij de nieuwe pleinen als stapstenen tussen de verschillende delen van de stad fungeren. Ten westen van de kerk verbreedt de straatruimte zich tot een driehoekig plein dat de kerk met de blootgelegde beek verbindt. De jury benadrukte als bijzonder kenmerk de voortzetting van het plein naar het westen in de vorm van een promenade. De planners versterken deze pleinruimte met een waterspeelplaats die verwijst naar de historische „Rübenwäsche“. In het zuiden vormt het nieuwe kermisterrein een aanvulling op de toekomstige groene zone. Het is geplaveid met grindzoden en kan indien nodig ook worden gebruikt als tijdelijke parkeerplaats.

Alle afbeeldingen: © Grieger Harzer, BSM, ZILA

Het winnende team van RMP Stephan Lenzen en Lindschulte Ingenieurgesellschaft wilde een samenhangend netwerk van stedelijke pleinen en identificatieruimten creëren om het heterogene stadscentrum van Bad Honnef te structureren. Het middelpunt van hun idee is het kerkplein van de centraal gelegen parochiekerk St. Johann Baptist, het herkenningspunt van de stad. De sequenties van de omringende oude bomen vormen het hoofdmotief van het ontwerp, dat de planners in de vorm van „boomclusters“ op het hele stadscentrum hebben overgebracht. Hun ontwerp benadrukt de opeenvolging van pleinen: Kirchplatz – Markt – Franz-Xaver-Trips-Platz en leidt naar de Saynsche Passage. Het kerkplein krijgt een duidelijk kader met extra groen en een barrièrevrije ring, waarvan de binnenkant wordt benadrukt door een verhard oppervlak. De markt past in dit ontwerpprincipe, ook met een geplaveid centrum, omzoomd met lange banken en bomen. Franz-Xaver-Trips-Platz wordt volledig heringericht om een diverse stedelijke identificatieruimte te creëren. Door de randen van het plein op te nemen, slaagt het ontwerp erin de lastige hoogteverschillen op te heffen.

In de onmiddellijke nabijheid van de Mediahaven is het schiereiland Kesselstrasse een van de belangrijkste potentiële stedelijke ontwikkelingsgebieden van Düsseldorf. Als toekomstig stedelijk havenkwartier is het de bedoeling dat hier kantoren en diensten komen, evenals horeca-, sport- en culturele voorzieningen. Het consortium van DFZ Architekten en Atelier Loidl Landschaftsarchitekten won het proces in twee fasen met een ontwerp dat een sterke verbinding met het water creëert via hoogwaardige open ruimten en de waterkant verder ontwikkelt als een openbare open ruimte. De planners identificeerden de groene rand als een bijzonder uniek kenmerk van de voormalige industriële haven, dat ze ontwikkelden tot een park als groen centrum. Dit park aan het water creëert een ruimtelijke breuk tussen de wijk Kesselstrasse en de toekomstige Pier One (Ingenhoven Architects) ervoor. Het westelijke uiteinde van de wijk wordt gevormd door de kadepromenade, die zich uitstrekt van de punt tot het havenhoofd van het eiland. De punt en het havenhoofd vormen de hoogtepunten in de bebouwingsstructuur van de wijk, die via openingen, binnenplaatsen en arcades in verbinding staat met het park en de promenade.

Vier karakteristieke en contrasterende landschappelijke ruimten, de zogenaamde „sferen“, vormen de basis van het winnende ontwerp van SINAI. De vier parksferen – wildernis, water, bos en weide – vullen het gebied en grijpen in elkaar in zachte overgangen. Een centrale padlus, in de vorm van een vervormd achtje, verbindt ze met elkaar. De centrale lus combineert voetpad en fietspad in een royale breedte van 4,50 meter, terwijl de traverses een maximale padbreedte van drie meter hebben. De vijfde bol is de gemeenschappelijke tuin, die verbouwen en oogsten combineert met spelen en ontspannen. De „wilde natuur“-sfeer in het noorden moet zich ontwikkelen door middel van gecontroleerde successie, waarbij het aangrenzende bos zoveel mogelijk behouden en aangevuld wordt. De bestaande bomen in het centrale gebied zullen zich ontwikkelen tot bosachtige boomweidecomplexen. De open ontworpen weidesfeer wordt gestructureerd door randen en een rand van bosjes en bomenrijen. Het centrale en identiteitsbepalende parkbeeld wordt echter bepaald door de centrale waterbol, met een groot meer en fijn verspringend oeverreliëf.