Deze criteria ondersteunen de vooringenomenheid ten opzichte van de gebieden die de negatieve connotatie van de term „getto“ met zich meebrengt. Ooit werden Joden gescheiden van de rest van de inwoners en opgesloten in de wijken die getto’s werden genoemd. Deze oorsprong van het woord is misschien niet meer in ons geheugen aanwezig, maar de nieuwe associaties van armoede, geweld, isolement en immigranten zijn op zijn minst sinds het maatschappijkritische pakkende deuntje van Elvis Presley in ons geheugen verankerd. Hebben de inwoners van de Deense getto’s niet dezelfde associaties? Worden ze daardoor niet gedemotiveerd en automatisch een afspiegeling van deze associaties? En vooral: is hun huidige situatie niet een letterlijk en extern gevolg van hun lokale situatie? De meeste gebieden die tot getto zijn uitgeroepen, zijn ontstaan als gevolg van infrastructurele achterstand. Een voorbeeld is het getto van Tingbjerg.
Tingbjerg, gelegen in Kopenhagen, werd in de jaren 1950 ontworpen door de bekende architect en stedenbouwkundige Steen Eiler Rasmussen en in de jaren 1970 voltooid. Het plan: een moderne, warme buitenwijk op het platteland met gele bakstenen huizen voor gezinnen met een traditioneel model en een middeninkomen. De realiteit: arbeidersgezinnen en gastarbeiders, een gebrek aan leven in de openbare ruimte, geen verzorgde tuinen in de voorsteden, dalende huren. Het feit dat er geen vervoersverbindingen waren naar het stadscentrum of zelfs maar doorgaande wegen naar naburige steden, leidde uiteindelijk tot een gesloten samenleving binnen Tingbjerg.
Aangezien het langetermijndoel van de gettolijst is om de sociale en economische marginalisatie van gebieden zoals Tingbjerg te verminderen en de levenskwaliteit te verbeteren, is het verheugend om te zien dat een woonwijk niet langer op de lijst staat. Dit betekent echter alleen dat de eerste stappen in de goede richting succesvol of effectief zijn gezet. In het Deense geval is de aanduiding „getto“ bedoeld om mensen bewust te maken van problemen en te helpen bij het implementeren van maatregelen. Daarom bestaat het risico dat deze voordelen verdwijnen door het ontbreken van een vermelding op de lijst. Helaas bestaat ook het risico dat maatregelen zoals het slopen van flats uit voorzorg van kracht blijven.
Keerpunt: het cultureel centrum van Tingbjerg door COBE
Tingbjerg staat in 2020 nog steeds op de lijst en voldoet met zijn 6290 inwoners, waarvan 73 procent van niet-westerse afkomst, aan drie van de vier criteria. Maar er gebeurt iets: in 2018 werd een cultureel centrum met een bibliotheek voltooid naar een ontwerp van het Deense architectenbureau COBE. Ondanks hun gettokenmerken worden de woonwijken van Rasmussen beschouwd als hoekstenen van de moderne Deense architectuur met nationale betekenis. Daarom nemen het materiaal en de architectonische taal – geherinterpreteerd – de omliggende huizenrijen over. Hierdoor past het Kulturhaus niet alleen harmonieus in de buurt, maar grenst het ook aan een bestaande school.
