Kort voor Kerstmis 2016 overleed Uwe Isterling op 85-jarige leeftijd in Hamburg. Met hem ging een van de landschapsarchitecten mee die door hun bouwkundige collega’s „tuiniers“ worden genoemd. Ze gaven Isterling deze titel echter nooit denigrerend, maar met groot respect en hij was er trots op. Zijn werk werd gekenmerkt door een verfijnde, nooit oppervlakkige, nooit modieuze ontwerptaal.
Van Günther Schulze, met wie hij samenwerkte tot hij in 1964 zijn eigen bureau oprichtte, leerde hij het kundige gebruik van planten om de ommuurde en verharde ruggengraat van een tuin op een spannende manier te bespelen. Met privétuinen voor bekende persoonlijkheden als Karl Lagerfeld en Rudolf Augstein werd Isterling beroemd in de Hanzestad en daarbuiten. Hij drukte echter ook zijn stempel op de openbare ruimte van Hamburg, waaronder het Sternschanzenpark en het landschapsontwerp langs de rondweg voor het vliegveld in Fuhlsbüttel (samen met Jan M. Runge). In de bdla was hij zowel actief in de regionale groep Hamburg als in het federale uitvoerend comité.
Nadat Isterling in 1997 twee jongere partners, Gordon Evans en Dirk Junker, bij zijn kantoor had gehaald (IPL), verliet hij de maatschap in 2001. Met de steun van een vennoot bleef hij alleen werken aan verschillende projecten. Zijn laatste grote werk was de buitenfaciliteiten voor het kuurhotel Oberwaid in St.Gallen. Gallen. De laatste drie jaar verbleef hij in een verpleeghuis. Bij zijn laatste bezoek bracht zijn oude vriend en collega Jan Michael Runge hem een document: Een Isterlingtuin aan de Elbchaussee was opgenomen op de lijst van historische monumenten – een waardig einde van een lang leven als ontwerper.