14.06.2025

Laatste nieuws

Iconen van de jaren 90: de G+L in januari 2022

In 2000: EXPO-bezoekers kijken vanaf de trappen naar beneden op het plein aan het oostelijke uiteinde van Dieter Kienast's Avenue of United Trees.

In 2000: EXPO bezoekers kijken naar beneden vanaf de trappen op het plein aan het oostelijke einde van de Avenue of United Trees door Dieter Kienast (J.-H. Janßen / wikimedia commons).


De iconen van landschapsarchitectuur waren gedurfder en luider

Benaderingen, mensen, projecten – G+L wijdt het eerste nummer van 2022 aan de iconen van de landschapsarchitectuur uit de jaren negentig. Met het oog op de uitdagingen van vandaag op het gebied van bouwcultuur bespreken we in hoeverre de ideeën van Landschaftspark Duisburg-Nord, Berlin Mauerpark, Schouwburgplein & Co. vandaag de dag nog steeds relevant zijn, hoe het vak zich sindsdien heeft ontwikkeld, wat we kunnen leren van de benaderingen en ideeën van toen – en wat we vandaag de dag beslist anders moeten doen.

Ja, beste lezers, inderdaad! We beginnen het nieuwe jaar met het verleden. We beginnen 2022 met een terugblik – met een blik op een indrukwekkend decennium dat de geschiedenisboeken inging door tal van gebeurtenissen, maar ook baanbrekend was voor de beroepen landschapsarchitectuur en stedenbouw.

We hebben nog nooit zo’n nummer gemaakt, zo’n uitgebreide terugblik in bijna 132 jaar G+L – althans voor zover ik weet. En ja, we zijn brutaal genoeg om het tijdschrift „Iconen van de jaren 90“ te noemen. We hebben hiervoor al bij voorbaat kritiek gekregen van veel mensen uit het vak. De term „icoon“ is moeilijk, mensen houden er niet van. Landschapsarchitectuur is te bescheiden om haar iconische meesterwerken en meesters te erkennen. Understatement is zo 2021, dus laat maar komen.

Dieter Kienast, Martha Schwartz, West 8, Peter Latz, Hans J. Loidl, Duisburg-Nord, Schouwburgplein, Mauerpark, EXPO 2000 – zijn dat echt niet allemaal iconen van landschapsarchitectuur? Moeten ze niet als zodanig worden gevierd? Wij vinden van wel. En bovenal kunnen en moeten we van ze blijven leren. Het spannende is: De iconen zelf doen het bij wijze van spreken ook, ze leren en gaan verder. Het Mauerpark, het Schouwburgplein en het paviljoen van MVRDV op het EXPO 2000 terrein zijn (of worden nog steeds) doorontwikkeld naar de eisen van deze tijd. Maar daarover meer op de volgende pagina’s!

In 2000: EXPO bezoekers kijken naar beneden vanaf de trappen op het plein aan het oostelijke einde van de Avenue of United Trees door Dieter Kienast (J.-H. Janßen / wikimedia commons).

Eén ding is zeker: zo’n 30 jaar geleden stonden onze beroepen voor dezelfde uitdagingen als nu. Misschien is het mijn duizendjarige perspectief, maar ik heb het gevoel dat de geest in de planning anders was in de jaren 90 en dat deze uitdagingen anders werden aangepakt – moediger en luider. Bijna iedereen die ik hiernaar vroeg en die deze tijd uit de eerste hand heeft meegemaakt, bevestigde deze indruk. Dus wat is er gebeurd? En hoe kunnen we het omdraaien?

Herinner je je onze nieuwjaarsvoornemens van vorig jaar nog? We wilden nog luider en brutaler zijn met G+L en onze vinger nog steviger in de juiste wonden steken. Goed: ik hoef voor 2022 geen nieuwe voornemens te onthouden. Maar is het ons eigenlijk gelukt? Wat vind jij?
Schrijf ons, we zijn blij.

Je vindt G+L 01/22 over landschapsarchitectuuriconen van de jaren 90 in onze shop.

Dieter Kienast is zeker een icoon van de jaren 90. Een paar jaar geleden publiceerden we zijn tien stellingen over landschapsarchitectuur. Ze hebben niets aan actualiteit ingeboet.

Vorig artikel

Volgend artikel

Misschien vind je het ook leuk

Nach oben scrollen