De iconen van landschapsarchitectuur waren gedurfder en luider
Benaderingen, mensen, projecten – G+L wijdt het eerste nummer van 2022 aan de iconen van de landschapsarchitectuur uit de jaren negentig. Met het oog op de uitdagingen van vandaag op het gebied van bouwcultuur bespreken we in hoeverre de ideeën van Landschaftspark Duisburg-Nord, Berlin Mauerpark, Schouwburgplein & Co. vandaag de dag nog steeds relevant zijn, hoe het vak zich sindsdien heeft ontwikkeld, wat we kunnen leren van de benaderingen en ideeën van toen – en wat we vandaag de dag beslist anders moeten doen.
Ja, beste lezers, inderdaad! We beginnen het nieuwe jaar met het verleden. We beginnen 2022 met een terugblik – met een blik op een indrukwekkend decennium dat de geschiedenisboeken inging door tal van gebeurtenissen, maar ook baanbrekend was voor de beroepen landschapsarchitectuur en stedenbouw.
We hebben nog nooit zo’n nummer gemaakt, zo’n uitgebreide terugblik in bijna 132 jaar G+L – althans voor zover ik weet. En ja, we zijn brutaal genoeg om het tijdschrift „Iconen van de jaren 90“ te noemen. We hebben hiervoor al bij voorbaat kritiek gekregen van veel mensen uit het vak. De term „icoon“ is moeilijk, mensen houden er niet van. Landschapsarchitectuur is te bescheiden om haar iconische meesterwerken en meesters te erkennen. Understatement is zo 2021, dus laat maar komen.
Dieter Kienast, Martha Schwartz, West 8, Peter Latz, Hans J. Loidl, Duisburg-Nord, Schouwburgplein, Mauerpark, EXPO 2000 – zijn dat echt niet allemaal iconen van landschapsarchitectuur? Moeten ze niet als zodanig worden gevierd? Wij vinden van wel. En bovenal kunnen en moeten we van ze blijven leren. Het spannende is: De iconen zelf doen het bij wijze van spreken ook, ze leren en gaan verder. Het Mauerpark, het Schouwburgplein en het paviljoen van MVRDV op het EXPO 2000 terrein zijn (of worden nog steeds) doorontwikkeld naar de eisen van deze tijd. Maar daarover meer op de volgende pagina’s!