Hampshire Tempelcomplex door James Gorst Architects

James Gorst Architects heeft een nieuw tempelcomplex voltooid in Hampshire in het Verenigd Koninkrijk. Het gebouw wordt gekenmerkt door zijn ingetogen, eenvoudige architectuur en duurzame constructie.

Het tempelcomplex, ontworpen door James Gorst Architects uit Londen, ligt in het dorpje Rake in Hampshire, dat in het South Downs National Park ligt. Na een wedstrijd in twee fasen in 2017 kreeg James Gorst Architects de opdracht om het bestaande, vervallen complex uit de jaren zeventig te vervangen door een moderner ontwerp. De opdrachtgever is de organisatie White Eagle Lodge, die een nieuw spiritueel huis wilde bouwen dat zou dienen als een plek voor de gemeenschap en ruimte zou bieden voor spiritualiteit en onderwijs. Er worden bijvoorbeeld meditatiecursussen aangeboden in de tempel, die ook open is voor het publiek.

Het door Gorst Architects ontworpen tempelcomplex bestaat niet alleen uit een tempel, maar ook uit een bibliotheek, kapellen, vergaderzalen, een foyer en een keuken. Het uitgangspunt was om een gebouw te creëren dat zowel rust als eenvoud uitstraalt. Daarom kozen de architecten voor sobere, natuurlijke materialen van baksteen, hout en mortel. De materiaalkeuze is niet alleen typerend voor de regio Hampshire. Het zorgt er ook voor dat het complex op de meest natuurlijke manier opgaat in de omgeving.

De tempel bestaat uit een reeks orthogonaal geplaatste paviljoenen die met elkaar verbonden zijn door een kruisgang. De afzonderlijke gebouwen van het complex zijn gerangschikt rond een centrale binnenplaats, die zo ruim is dat hij even groot is als het interne vloeroppervlak. De tempel is volledig gebouwd volgens de ideeën en filosofieën van de White Eagle Lodge. De tempel ligt op een „leylijn“ en volgt de heilige geometrieën en harmonieuze wiskundige verhoudingen. Dit is te herkennen aan de verhoudingen van de tempel. Zo weerspiegelt de architectuur van de tempel de symbolische relatie tussen vierkant en cirkel, die de verbinding tussen mens en aarde uitdrukt.

De plattegrond binnenin de tempel begint met een houten portiek en een foyer, die zich bij de bezoekersingang in het oosten bevindt en van daaruit naar de hoofdtempelruimte in het westen leidt. De plattegrond is zo ontworpen dat de individuele kamers in privacy toenemen van oost naar west. Op deze manier ontstaat er een opeenvolging van wereldlijke en rituele ruimtes in de tempel.

Bij de bouw van de nieuwe tempel lag de nadruk vooral op het aspect duurzaamheid. Het leidende principe van het project was de „fabric-first“ benadering, wat betekent dat het materiaal centraal stond bij de constructie van het gebouw. Daartoe werd de hoofddraagconstructie van glulam ter plaatse gebouwd en zo ontworpen dat er geen staalconstructies nodig waren. De energievoorziening van de tempel is ook ontworpen met het oog op duurzaamheid. De vloerverwarming in de tempel wordt gevoed door een geothermische warmtepomp en daarnaast voorzien van elektriciteit uit fotovoltaïsche panelen. De geprefabriceerde, hangende bogen van de binnentempel zorgen ook voor thermische massa. Daarnaast zorgt een verhoogde vloerplaat voor natuurlijke afkoeling van de binnenruimtes met frisse lucht die wordt aangevoerd door een ondergronds labyrintventilatiesysteem, terwijl hooggeplaatste actuatoren in de lichtkoepel van de tempel de warme lucht laten ontsnappen.

Het was bijzonder belangrijk voor de opdrachtgever en de architecten om een balans te creëren tussen de individuele gebouwen van het tempelcomplex en het omringende landschap. James Gorst Architects werkte samen met het landschapsarchitectenbureau McWilliam Studio om de groene ruimtes te ontwerpen. Een reeks tuinen tussen de paviljoenen nodigt bezoekers uit om te pauzeren en te mediteren. Bij de ingang van het complex liggen ook twee reflecterende poelen die de gevel van de tempel weerspiegelen.

Klei en hout: Régis Roudil Architectes gaf ook de voorkeur aan natuurlijke materialen voor de bouw van een kinderdagverblijf in het Palais de l’Alma in Parijs.